Pages

Monday 14 October 2013

კომენტარი მამუკა კუდავას სტატიაზე "გამოცხადებული ომის ქრონიკა სირიაში და საქართველო"

კომენტარი მამუკა კუდავას სტატიაზე "გამოცხადებული ომის ქრონიკა სირიაში და საქართველო"

5 September 2013 at 08:49
http://iveria.biz/126-gamocxadebuli-omis-qronika-siriasi-da-saqartvelo.html

საინტერესო სტატიაა და მე მიხარია, რომ ვიღაცა მაინც ფიქრობს და აანალიზებს ახლო აღმოსავლეთში მიმდინარე პროცესებს საქართველოსა და სამხრეთ კავკასიასთან მიმართებაში. აქ იმის მტკიცებას არ დავიწყებ თუ რამდენად არის მიბმული გეოპოლიტიკური ინტერესებიდან გამომდინარე სამხრეთ კავკასია ახლო აღმოსავლეთთან - ახლო აღმოსავლეთში მთავარი „მოთამაშეების“ უდიდესი ნაწილი არიან იგივე ქვეყნები, რომლებსაც აქტიჯური როლი და ინტერესეი აქვთ სამხრეთ კავკასიაში (რუსეთი, თურქეთი, აშშ, ევროპა, ირანი). მინდოდა ჩემი კომენტარიც გამეკეთებია სტატიაზე, ვინაიდან ეს საკითხი მეც მაინტერესებს.

სამხედრო ოპერაციის შედეგად მეტი დაძაბულობის გაჩენა დასავლურ და არაბულ სამყაროს შორის, მე პირადად, ნაკლებად შესაძლებლად მიმაჩნია, მითუმეტეს თუ ამ სენტიმენტს ალავიტ-შიიტური ბაშარ ასადი გააღვივებს სუნიტურ არაბულ ქვეყნებში. ნუ დაგვავიწყდება, რომ ასადის რეჟიმის და მისი შიიტური უმცირესობის მართველობის (თან ალავიტები უფრო სეკულარული და სოციალისტური მართველობის მომხრეები არიან) ყველაზე უფრო დიდი მტრები ყოველთვის იყვნენ სუნიტური არაბული ქვეყნები, ვინაიდან სირია ირანის შიიტური ინტერესების გამტარებლად მოიაზრებოდა არაბული ქვეყნების მიერ ახლო აღმოსავლეთში, რასაც ისინი სასტიკად ეწინააღმდეგებიან და ისინი ამაში ყოველთვის დიდი საფრთხეს ხედავდნენ (მაგ. იორდანია, ლიბანის მართველი ელიტა, არაბეთის ნახევარკუნძულის სახლემწიფოები).

ერაყს რაც შეეხება, აქ სიტუაცია ცოტა უფრო ჩახლართულია და იმის და მიუხედავად, რომ ერაყის მართველი ელიტა პრო ირანული შეიძლება იყოს, არსებობს ქურთების ფაქტორი (ერაყელი სუნიტები რომ არც კი გავითვალისწინოთ). ქურთისტანი ავტონომოიური რეგიონია ჩრდილოეთში, რომელიც ბაღდადიდან საკმაოდ დამოუკიდებელი და ძლიერია. ამავე დროს სირის ჩრდილოეთში არის ქურთების აგრეთვე საკმაოდ ძლიერი და ავტონომიური რეგიონი. თუ ერაყი ჩაერთვება სირიაში ასადის დასახმარცხებლად (ანუ ირანის ინტერესების გასატარებლად), არ არის გამორიცხული, რომ სირიისა და ერაყის ქურთები გააქტიურდნენ რათა შეაჩერონ, ან არ დაუშვან ერაყის მხრიდან ასადის ან სამხედრო ან ლოჯისტიკური დახმარება. ამიტომ, მე მგონია, რომ ამ სიტუაციაში ერაყი პასიური დარჩება და არ ჩაერევა, ვინაიდან მას შიგნით შეიძლება გაუჩნდეს ამის გამო კიდევ უფრო მეტი პრობლემები.

თურქეთზე ბევრს არ შევჩერდები, ვინაიდან თურქეთისთვის ყოველთვის დიდი საფრთხე იყო ირანულ-შიიტური ექსპანსია ახლო აღმოსავლეთში სადაც მას თვითონ აქვს გეოპოლიტიკური და ჰეგემონიური ამბიცია. აგრეთვე თურქეთს ქურთების გააქტიურება არ აწყობს, ამიტომ ისიც შეეცდება, რომ ერაყის მთავრობაზე გავლენა იქონიოს, რათა ერაყის მთავრობის ასადისათვის დახმარებამ არ გამოიწვიოს ქურთების გააქტიურება.

იზრაელს რაც შეეხება, მე მგონია, რომ ასადის დამხობა, არეულობა, არაფუნქციონალური მთავრობა და თუნდაც ისლამისტური დაჯგუფებების სათავეში მოსვლა სირიაში იზრაელს აწყობს იმაზე  მეტად ვიდრე ასადის კარგად ორგანიზებული, კომპეტენტური, პროფესიონალური და დაფინანსებული სამხედრო და უშიშროების აპარატი/სისტემები, რომლებიც არა მარტო ჰეზბულას ლიბანში, არამედ ჰამას პალესტინაშიც ეხმარებიან და აიარაღებენ. არეულობა სირიაში და ასადის დამხობა გამოიწვევს ჰეზბულასა და ჰამასის დასუსტებას, რაც იზრაელს აწყობს, რომ პალესტინნურ მოლაპარაკებებში კიდევ უფრო დიდი უპირატესობა მოიპოვოს (ჰამასის დასუსტებით) და ამავე დროს გააძლიეროს მარონიტების (ქრისტიანების) მართველობა ლიბანში (ჰეზბულას დასუსტებით) - ეს ორივე კი იზრაელის უსაფრთხოებას გააძლიერებს.

როგორც სტატიაში არის ახსნილი, ასადის დამარცხებით და თუნდაც ისლამისტური დაჯგუფებების სათავეში მოსვლით სირიაში, არეულობით და ა.შ. ირანის გავლენა რეგიონში იქნება მინიმალიზირებული და გავრცელდება მხოლოდ აღმოსავლეთ ერაყსა და დასავლეთ ავღანეთში.  ამ სცენარით პლაცდარმი იქნება გამზადებული ირანის მოსათოკად, გასაკონტროლებლად ან ირანზე დასავლური და სუნიტურ-არაბული გავლენის გასავრცელებლად - იგი, ასე ვთქვათ, ლყაში მოექცევა.

ამ სცენარითვე რუსეთი დაკარგავს რაიმე გავლენას და ყველა მოკავშირეს ახლო აღმოსავლეთში - რუსეთი დაკარგავს ახლო აღმოსავლეთს. მართალია, რომ ახლო პერსპექტივაში ნავთობზე ფასების ზრდამ, შეიძლება რუსეთს დამატებითი „ქეში“ მოუტანოს, თუმცა გრძელვადიან პერსპექტივაში და თუ ირანი დასავლური ან არაბული გავლენის ქვეშ მოექცა, რის მიხედვითაც დასავლეთი (ან არაბული ქვეყნები) გააკონტროლებენ კასპიის ბასეინსა და სპარსეთის ყურეს, ნავთობის ფასს რუსეთის კონკურენტები (მტრები) გააკონტროლებენ და საბოლოო ჯამში ნავთობზე ფასები დაიკლკებს და რუსეთი დაკარგავს დიდძალ ფულს.

რუსეთმა დაკარგა აღმოსავლეთ ევროპა, დაკარგა სამხრეთ კავკასიის ნაწილი, კარგავს ახლო აღმოსავლეთს. მას რჩება ცენტრალური აზია, სადაც უზბეკეთი (ერთერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მოთამაშე ვინაიდან ცენტრალურ აზიაში დემოგრაფიულად ყველაზე დიდი ეთნოსი უზბეკები არიან) მას არ ექვემდებარება. იმასაც თუ გავითვალისწინებთ, რომ ავღანეთიდან ნატოს ჯარების გმოყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს კონფლიქტების გამძაფრება ავღანეთში, ტალიბანების მიერ უფრო მეტი ძალაუფლების მოპოვება და ის, რომ ეს ცენტრალურ აზიასაც შეეხება, მილიტარისტული, ფუნდამენტალისტურ-რადიკალური ისლამისტების ინფლიტრაციისა და ნარკო თრეფიქინგის გაძლიერებით, რუსეთს ცენტრალურ აზიაშიც კარგი მომავალი არ ეხატება. შესაბამისად რუსეთს ჩრდილოეთით რჩება ოკეანე, აღმოსავლეთით ჩინეთი (რუსეთის ყველაზე დიდი გრძელვადიანი საფრთხე), დასავლეთით დაკარგული (და მტრულად განწყობილი) ევროპა, სამხრეთით ნაწილობრივ დაკარგული სამხერთ კავკასია, დაკარგული ახლო აღმოსავლეთი და არეული ცენტრალური აზია.

ახლო პერსპექტივაში რუსეთის ასეთი დასუსტება და შევიწროება, თან როდესაც ამ პროცესში მან შეიძლება „ქეშიც“ მოიგოს ნავთობზე ფასების გაზრდით, საქართველოს კარგი პერსპექტივა არ ეხატება. რუსეთს ახლო მომავალში და ასეთი სცენარის განვითარების გამოს მოუწევს გააქტიურება პოლიტიკურადაც, ეკონომიკურადაც და მილიტარისტულადაც. ასეთ გააქტიურების „პოლიგონებად“ მას რჩება მხოლოდ კავკასია და ცენტრალური აზია. ცენტრალურ აზიაში მისი სამხედრო გააქტიურება ძნელი იქნება ვინაიდან უზბეკეთის გარდა ყველა სხვა სახელმწიფო მისი მოკავშირეა. თუმცა რუსეთი შეიძლება ისევ ავღანეთში შევიდეს, რაც შესაძლებელია, მაგრამ ასეთ გრანდიოზულ პროექტს ის თავისი რესურსებით არა მგონია, რომ გასწვდეს, თუმცა რუსეთის ასეთი „კამპანია“ დასავლეთს ძალიან აწყობს. ასე, რომ რუსეთის გააქტიურების ყველაზე შესაფერ ასპარეზად ისევ კავკასია გვევლინება - რაც ძალიან სამწუხაროა და საუბედურო საქართველოსათვის. ამიტომაც, მე მგონია, რომ რუსეთსა და საქართველოს შორის კიდევ მოხდება სამხედრო დაპირისპირება (2016 – 2018), იმისდა მიუხედევად საქართველო „დაუწვება“ რუსეთს თუ არა. ამიტომაც, მე პრიადად მგონია, რომ რუსეთს ურჩევნია საქართველოში იყოს პრო-რუსული ოპოზიცია და არაკომპეტენტური პრო-დასავლური მთავრობა, რომელიც ვერ შესძელბს მოსახლეობის სოციალური და ეკონომიკური  მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებას, რაც უზრუნველყოფს მუდმივი უკმაყოფილების სენტიმენტს.

მე ვეთანხმები სტატიის ავტორს იმაში, რომ ახლო არმოსავლეთში მიმდინარე პროცესებს, და განსაკუთრებით სირიის ამბებს ექნება დიდი გავლენა სამხრეთ კავკასიაზე და საქართველოზე (რუსეთის გააქტიურების თვალსაზრისით) - ეს პროცესები მოიცავს ძალიან დიდ საფრთხეებს საქართველოსათვის ახლო მომავალში. თუმცა შორეულ მომავალში (2018 წლის მერე) იგივე სირიის ომმა, ირანის მოთოკვამ და რუსეთის ახლო აღმოსავლეთიდან განდევნამ, შეიძლება ძალიან დადებითი შედეგი მოუტანოს საქართველოს, იმ პირობით თუ 2018 წლამდე საქართველსო მთავრობა მოიქცევა კომპეტენტურად და პრინციპულად (!!!), რომ ახლო მომავლის საფრთხეების გამო არ დასთმოს გრძელვადიანი სტრატეგიული გეგმები და მიზნები - რუსეთი გააქტიურდება მოკლე ვადით მხოლოდ და საბოლოო ჯამში იგი დამარცხდება, დასუსტდება და შეიძლება დაიშალოს კიდეც. ნუ „დავხამდებით“ და ნუ შევშინდებით რუსეთის რამოდენიმე წლით „გაბლატავებით“.

ისევ რუსეთზე

ისევ რუსეთზე

30 August 2013 at 10:14
  • 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომში რუსეთის 100%-იანი ბრალეულობა კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგა საჯაროდ და მსოფლიო არენაზე. თუ 2008-2012 წლებში მსოფლიოსთვის და საქართველოს მთავრობისთვის რუსეთი 100% დამნაშავე იყო, დღეს რუსეთის ბრალეულობა, ისევ საქართველოს მთავრობისათვის, მოსახლეობისათვის და შესაბამისად მსოფლიო თანამეგობრობისათვის, სულ ცოტა 80%-ეა დასული, სადაც 20% საქართველომაც დააშავა. თან, ამ ბრალეულობის პროპორცია ნელნელა, თუმცა სტაბილურად რუსეთს სასარგებლოდ აგრძელებს ცვლას, ძირითადად საქართველოს მთავრობისა და პარლამენტარების განცხადებების წყალობით.

  • საქართველოს ეკონომიკურმა ზრდამ საგრძნობლად დაიკლო იმ დონეზე, რომ მან ზაფხულისათვის თითქმის შეაჩერა ზრდა.

  • ქართულმა მართლმადიდებლური ეკლესია კიდევ უფრო აქტიურად ჩაება საერო ცხოვრებაში, საზოგადოებისა და პოლიტიკის (მათ შორის საგარეო) მართვა-რეგულირებაში... მათი გავლენა გაიზარდა. პატრიარქი ლამის არის ყოველ კვარტალში დარბის პუტინთან, დიდებასა და ხოტბას ასხავს მას და რუსეთს. ეკლესიის მაღალჩინოსნები აქტიურად ქადაგებენ პრო-რუსულ იდეოლოგიას.

  • საქართველოს პოლიტიკურ არენაზე ღიად პრო-რუსული ძალები ისე გააქტიურდნენ და მოძლიერდნენ, რომ კოორდინატორები მართველი პარტიიდან გადადიან პრო-რუსული ძალების საპრეზიდენტო კანდიდატის ბანაკში. დადგა რეალური შესაძლებლობა იმისა, რომ პრო-რუსული ძალები მალე აღმოჩნდნენ ჯერ არა-საპარლამენტო და ცოტა ხანში ძირითად საპარლამენტო ოპოზიციად.

  • საქართველოს მთავრობა და პარლამენტის უმრავლესობა ღიად აცხადებენ, რომ რუსეთთან მოლაპარაკებები პირისპირ უნდა მოხდეს მესამე ქვეყნისა თუ ძალის გარეშე და ჩაურევლად.

  • ღიად გაღვივდა აგრესიული დაპირისპირება საზოგადოების ქრისტიანულ და მუსულმანურ ნაწილებს შორის.

  • წამოიწია აჭარის სეპარატიზმის საკითხმა.

  • ღიად გაღვივდა აგრესიული დაპირისპირება საზოგადოების რელიგიურ-ეკლესიურ უმრავლესობასა და სეკულარულ უმცირესობას შორის.

  • ღიად გაღვივდა აგრესიული დაპირისპირება პრო-რუსულ და პრო-დასავლური ორინეტაციის მქონე საზოგადოების ნაწილებს შორის.

ზემოთ ჩამოთვლილი ყველა პუნქტი აწყობს მხოლოდ ერთ ქვეყანას. ფაქტი ის არის, რომ ეს ყველაფერი ხდება და ყველა სფეროში (საერთაშორისო ურთოერთობები და იმიჯი მსოფლიო თანამეგობრობაში, ეროვნულ იუსაფრთხოება და სეპარატიზმი, საზოგადოებრივი აზრი და დაპირისპირება, პოლიტიკური ორიენტაცია, შიდა-პოლიტიკური ძალების გადანაწილება, ეკონომიკა...) რუსეთმა ბოლო ერთი წლის განმავლობაში საქართველოსთან მიმართებაში თითქმის ყველა მიზანი შეისრულა - ყველაფერი ზუსტად ისე მიდის, როგორც რუსეთს ყოველთვის უნდოდა და კიდევ უნდა, თან დაუფარავად და განცხადებულად.

ის ეს იმართბეა რუსეთის მიერ თუ არა, ახდენს თუ არა რუსეთი ამ პროცესების წახალისებას, ავლენს თუ არა რუსეთი ამაზე რაღაც გავლენას, არის თუ არა ეს რაღაც გეგმის ნაწილი, თუ ეს მხოლოდ საქართველოს მთავრობის არაკომპეტენტურობის უნებლიე შედეგია, ან მოვლენების შემთხვევითი განვითარება და დამთხვევა, ეს თვითოეული საქართველოს მოქალაქის პირადი აზრის, განათლების, აზროვნებისა და ანალიტიკური უნარ-ჩვევების საკითხი და საგანია. ყველამ თვითონ განსაჯოს და დაასკვნას.

Kurds, Syrian war and Turkey

Kurds, Syrian war and Turkey

30 August 2013 at 09:21
In the beginning of the Syrian war Kurds stayed neutral, patrolled their territories and neither sides (rebels or the government) attacked them – Kurds didn’t intervene. Given the size of the Kurd controlled areas and population, Kurds could play a significant role in the war. It seems that Kurds are now fending off the extremist and fundamentalist rebel groups, but at the same time fighting the Assad’s forces. What’s in for them?

Kurds have been fighting for independence for decades - their claim for an independent state has demographic, historical and political arguments. The territories they claim are mainly in Turkey, Syria and Iraq. Kurdish part of northern Iraq has been calm throughout the Iraq war, they avoided major violence and it enjoys wide autonomy from the central government (Baghdad). While separation of the Kurdish parts from Iraq and Syria sounds very plausible in the current state of affairs in the Middle East, I do not think that Turkey will give up their part of Kurdish populated areas. Moreover, establishment of the Kurdish independent state next to Turkey at the cost of Iraq and Syria will create major geopolitical and security complications in the region and primarily for Turkey. On the other hand creation of such independent state will significantly weaken Iraq and Syria that Turkey would definitely like to see as this will increase its role and influence as a regional player – it seems to be a Catch-22 here for Turkey.

I think that depending on how well the Kurds are going to play their card, they may achieve establishment of the independent Kurdistan and this may play well in the interests of the western countries. Their main problem/challenge remains convincing Turkey to accept Kurdish independent state at its borders and that it won’t pose a threat to its national security and interests in the region. I believe that the West can help in crafting a deal and I wonder if this project is already on, or not.

GS
2013

განწყობები და პოზიციები

განწყობები და პოზიციები

19 June 2013 at 11:31
პირველ რიგში მინდა Facebook-ზე ჩემი „წიკვინისა“ და „აგრესიული რიტორიკის“ საკითხს შევეხო. ვინც არ იცის მინდა ვახარო, რომ Facebook-ს აქვს ისეთი ფუნქცია, რომელსაც ჰქვია Privacy, რომელიც ყველა პოსტისთვის შეიძლება დაყენება - ის განსაზღვრავს ვინ შესძლებს ამ პოსტის ნახვას (პატარა ღილაკი პოსტისა და სტატუსის ქვემოთ). მე ამ ფუნქციას ვიყენებ ხშირად და ჩემს თვითოეულ პოსტს ყველა ვერ ხედავს. ამიტომ, ჩემი პოსტები წარსულში ასე არის დაყენებული და „მოწიკვინე“ და „აგრესიულ“ პოსტებს, მხოლოდ რამოდენიმე ადამიანი ხედავს. ისევე, როგორც ამ პოსტს.

აგრეთვე, მნიშვნელოვანია განვმარტოთ და განვასხვაოთ „წიკვინი“, „აგრესია“, სარკაზმი და ცინიზმი. მე დეტალურად გადავხედე ჩემს პოსტებს წარსულში და „წიკვინ-აგრესიული“ პოსტები ვერ მოვნახე... სარკასტულ-ცინიკურები კი უხვად.

ეხლა გადავიდეთ იმაზე ვარ თუ არა მე ნაცი, ან მათი მხარდამჭერი, მიშისტი, ანტი-ბიძინისტი, ანტი-ქოცისტი, ეგოისტი, პესიმისტი, „შუაშისტი“... თუ არ გაიინტერესებთ ჩემმი „ისტობა“ და „იზმობა“, ან ჩემი პოზიცია მიმდინარე (თუ ჩამომდინარე) მოვლენებისადმი, ნუ გააგრძელებთ კითხვას - ეს პოსტი იმისათვის არის, რომ ჩემი პოზიცია და განწყობები ნათლად ჩამოვწერო, რომ ვინმემ რამე „ისტობა“ და „იზმობა“ არ დამაბრალოს და თუ დამაბრალებენ, რომ ეს პოსტი „ცხვირდაპირ მურტალში“ ავაფარო.

პირველ რიგში, გაითვალისწინეთ, რომ მე არც პოლიტიკოსი ვარ, არც საზოგადო მოღვაწე - ვარ რიგითი მოქალაქე, რომელსაც გააჩნია თავისი აზრი და პოზიცია მიმდინარე (ჩამომდინარე) პროცესებისადმი ერთ-ერთ ქვეყანაში... ვიმეორებ, ერთ-ერთ ქვეყანაში, ვინაიდან მე იგივე პროცესებს ვადევნებ თვალ-ყურს კიდევ რამოდენიმე ქვეყანაში, ჩემი პროფესიიდან და სამსახურიდან გამომდინარე - ეს იმასაც ნიშნავს, რომ მაქვს შედარების საშუალება.

ყველანარირი ლოგიკით საქართველო და იქ ჩამომდინარე პროცესები უნდა მეკიდოს (ვცდილობ და ამაზე ვმუშაობ), ვინაიდან მანდ არ ვცხოვრობ და ალბათ არასოდეს არ ვიცხოვრებ. არც ჩემს სახლად მიმაჩნია (სახლი არა მაქვს) და არც სამშობლოდ - სამშობლომ როგორც კონცეფციამ ჩემთვის მნიშვნელობა და აქტუალურობა უკვე დიდი ხანია დაკარგა. საქართველოს შეიძლება ჩემთვის ოდნავ უფრო განსაკუთრებული მნიშვნელობა მხოლოდ იმიტომ ჰქონდეს, რომ იქ ცხოვრობენ რამოდენიმე  ჩემი მეგობარი და მშობლები და იქ რაც მოხდება ამ ხალხზე იქონიებს გავლენას. სხვა მხრივ, საქართველოს როგორც სახელმწიფოს, თავისი ისტორიითა და კულტურით ერთ-ერთი (ალბათ საინტერესო) ქვეყანაა დედამიწაზე სხვა ქვეყნებს შორის. აგერ, სწორედ და გამართულად წერაც კი აღარ ვიცი ქართულად, რომელ ჩემს "ქართველობაზეა" ლაპარაკი. თუმცა ამას მნიშვნელობა არა აქვს, ვინაიდან რისი თქმაც მინდა მაინც გასაგებია იმათთვის ვისაც უნდა გაგება.

სანამ ჩამოვწერდე bullet-point-ებით pros and cons, რა მომწონს, ან რა არ მომწონს, რას ვეთანხმები და რას არ ვეთანხმები დღევანდელ ჩამომდინარე პროცესებში, იცოდეთ, რომ „შუაშისტიც“ კი არა ვარ - ეს ხომ ახალი „იარლიკია“, რომლებიც თურმე ნაცებს მიეტმასნენ, თურმე მხოლოდ იმიტომ, რომ უმრავლესობასა და ახალ მთავრობას არ ეთანხმებიან. Look, ადგილი ბევრია და არ მჭირდება ორს შუა დგომა და გაჭყლეტვა, რომ „შუაშისტი“ ვიყო, შემიძლია განზეც გავდგე (იქ უფრო მეტი ადგილია) და იქედან ვუყურო მოვლენებს. ზოგადად, არაფრისტი არა ვარ და არც ერთ კლუბს არ მივაკუთვნებ ჩემს თავს - კლუბური მენტალიტეტისაგან შორს ვდგავარ.

1.    ნეგატივი ნაციონალური მოძრაობისა და მიხეილ სააკაშვილისადმი:

-         არა ვარ და არ არასოდეს არ ვყოფილვარ ნაციონალური მოძრაობის წევრი. 2004 წლიდან ვაკრიტიკებდი ნაციონალურ მოძრაობას და მიხეილ სააკაშვილს, თუმცა ბევრ მათ ხედვასა და განცხადებულ ღირებულებებს ვიზიარებ დღესაც - არ ვიზიარებდი მათ მეთოდებსა და ხანდახან ორმაგ სტანდარტებს, რის გამოც მათ დაკარგეს ჩემი ნდობა;

-         მიმაჩნია, რომ 2004 – 2012 წლებში მიხეილ სააკაშვილისა და ნაციონალური მოძრაობის მართველობის დროს იქნა ჩადენილი ბევრი დანაშაული, ადამიანთა უფლებების დარღვევა და უსამართლობა მაგ. გვირგვლიანის საქმე, ბიზნესების რეკეტი და გამოძალვა, ოპოზიცცის შევიწროება, „შპიონომანია-პარანოია“ რის შედეგადაც დააპატიმრეს რამოდენიმე უდანაშაულო ადამიანი, უფროსი თაობის სრული მარგინალიზაცია, მედიის კონტროლი...;

-         არ ვეთანხმები და არ მომწონს, როდესაც ნაციონალური მოძრაობა და პრეზიდენტი პატივს არ სცემს და უპატივცემულოთ მოიხსენიებს და მიმართავს სახელმწიფოს სიმბოლოებს მაგ.: პრემიერ-მინისტრს და უმრავლესობას;


2.    პოზიტივი ნაციონალური მოძრაობისა და მიხეილ სააკაშვილისადმი:

-         2004 – 2012 წლებში მიხეილ სააკაშვილისა და ნაციონალური მოძრაობის მართველობის დროს ბევრი დადებითი რეფორმა ჩატარდა, გაიზარდა ბიუჯეტი და ეკონომიკა; საქართველო უფრო აქტიური გახდა საერთაშორისო არენაზე, შეიძინა, გააუმჯობესა და გააძლიერა სტრატეგიული ურთიოერთობები; გაუმჯობესდა ინფრასტრუქტურა და სახელმწიფო სერვისები; ბოლო მოეღო დაბალ და საშუალო დონეზე კორუფციას; აღმოიფხვრა კრიმინალური „რომანტიზმი“ (ქურდები);

-         მიმაჩნია, რომ მიუხედავად დიდი შეცდომებისა, დღეს ნაციონალური მოძრაობა არის კარგად ჩამოყალიბებული, ძლიერი პოლიტიკური პარტია, ჩამოყალიბებული ხედვით, სტრატეგიებითა და პროგრამით

- იგი წარმოადგენს ჯანსაღ ოპოზიციურ ძალას რასაც პატივი უნდა ეცეს და უნდა იქნას გამოყენებული;


3.    ნეგატივი კოალიცია ოცნებისა და ბიძინა ივანიშვილისადმი:

-         არის ჭრელი კოალიცია, რომელშიც შედიან ურთიერთგამომრიცხავი ღირებულებებისა და პრინციპების მქონე პარტიები და ადამიანები;

-         არ ვეთანხმები და არ მომწონს, როდესაც ახალი მთავრობა და საზოგადოება ზემოთ მოყვანილ დადებით მომენტებს არ აფასებს, ვერ ხედავს და არ უფასებს პრეზიდენტსა და ნაციონალურ მოძრაობას, საჯარო რიტორიკა კი 2004-2012 წლებს ხატავს, როგორც საშინელ, ყველაზე ცუდ პერიოდს საქართველოში - ეს უბრალოდ სიმართლეს არ შეესაბამება და ტყულია;

-         არ ვეთანხმები და არ მომწონს, როდესაც ახალი მთავრობა და უმრავლესობა პატივს არ სცემს და უპატივცემულოთ მოიხსენიებს და მიმართავს სახელმწიფოს სიმბოლოებს მაგ.: პრეზიდენტს და ოპოზიციურ პარტიას. მაგალითად ის რომ უმცირესობა, ოპოზიცია და პრეზიდენტი კრიმინალები არიან, რომ ყველა დასაჭერია (ბევრ სხვებთან ერთად ეს ფანჯიკიძემ და ბიძინაც არაერთხელ სთქვეს);

-         რადიკალურად და ფუნდამენტალურად არ ვეთანხმები ახალი მთავრობისა და უმრავლესობის პოზიციასა და ქმედებებს რუსეთთან მიმართებაში და ამ საკითხში სრუალიდ ვიზიარებ ნაციონალური მოძრაობისა და მიხეილ სააკაშვილის პოზიციასა და სტრატეგიასა. აქ რომ ჩამოვთვალო მაგალითები და არგუმენტები ძალიან დიდი ადგილს დაიკავებს;

-         არ ვეთანხმები და არ მომწონს, როდესაც ახალი მთავრობა ხშირ შემთხვევაში ატარებს რევანშისტულ და შურისმაძიებლურ ქმედებებს ნაციონალური მოძრაობისა და პრეზიდენტის მიმართ და არ იცავს კანონის უზენაესობის, გამჭვირვალეობის და აპოლიტიკურობის პრინციიპებს საქმეების გამოძიებისას ან აღმკვეთი ღონისძიების გამოყენებისას. მაგლაითად, არამგონია ივანიშვილისადმი აღმკვეთი ღონისძიების სახით თავისუფლების აღკვეთა უნდა გამოყენებულიყო, ბიძინამ და მისი კოალიციის ბევრმა წევრმა სთქვეს, რომ ნაციონალური მოძრაობა უნდა განადგურდეს, აიკრძალოს...;

-         მიმაჩნია, რომ კოალიცია ოცნებას და პრემიერ-მინისტრს არა აქვთ ჩამოყალიბებული გრძელვადიან ხედვა და სტრატეგია არც ერთ საკითხზე... ან, ეს განცხადებული, ახსნილი ან გამჟღავნებული არ არის. საგარეო საქმეებსა და ურთერთობების გარდა ეს აშკარად სჩანს ეკონომიკაში, განათლებაში, სოციალურ პროგრამებში და უშიშრეობა-უსაფრთხოებაში;

-         მიმაჩნია, რომ არჩევნების შემდეგ ახალი მთავრობის მიერ გადადგმული ნაბიჯები და მიღებული გადაწყვეტილებები არ ემსახურება პროგრესს და განვითარებას, როგორც ეს არის გაგებული და განსაზღვრული დასავლურ კულტურებში და დასავლეთის ქვეყნებში - სხვა ღირებულებებით იგივე ქმედებები შეიძლება იქნეს შეფასებული როგორც პროგრესი. მე ამ საკითხს ჩრდილო-ამერიკული და ევროპული სტანდარტებით ვაფასებ;

-         მიმაჩნია, რომ არჩევნების შემდეგ პარლამენტმა მიიღო რამოდენიმე ცუდი, არაპროგრესული კანონი მაგ. უმაღლეს განათლებაზე, უნივერსიტეტზე, დასაქმებიბს კანონი...;
-         ზემოთაღნიშნული პუნქტებიდან გამომდინარე, მიმაჩნია, რომ უმრავლესობა და მთავრობა არაკომპეტენტურია, თუმცა არა მგონია, რომ მათ მიზანდასახულად ცუდი ან ავი უნდოდეთ საქართველოსათვის;

4.    პოზიტივი კოალიცია ოცნებისა და ბიძინა ივანიშვილისადმი:

-         ვეთანხმები იმ მოსაზრებას და იმ პრინციპს, რომ კანონისა და სამართლიანობის, გამჭვირვალეობისა და აპოლიტიკურობის დაცვისა და პატივისცემით ისინი ვინც ჩაიდინეს დანაშაული 2004 – 2012 წლებში უნდა დაისაჯონ, თუ ამის მტკიცებულებები არსებობს. თუმცა მაინტერესებს იგივე რატომ არ უნდა გავრცელდეს მაშინ იმათზე ვინც დანაშაული ჩაიდინეს 1991 – 2003 წლებში;

-         მიმაჩნია, რომ არჩევნების შემდეგ პარლამენტმა მიიღო რამოდენიმე კარგი, პროგრესული კანონი მაგ. პრეზიდენტისა და პრემიერ-მინისტრის უფლებამოსილებების შეზღუდვაზე;

-         მიმაჩნია, რომ არჩევნების მერე სამოქალაქო საზოგადოება, ცალკეული პატარა ჯგუფებისა და პიროვნებების საშუალებით და წარმომადგენლობით არის უფრო ინფორმირებული, ჩართული და აქტიური მთავრობის გადაწყვეტილებებისა და საკანონმდებლო განხილვებში;

-         მიმაჩნია, რომ არჩევნების მერე პირველად საქართველოში არსებობს რეალური, უმრავლესობის მიერ არამანიპულირებადი, ნამდვილი ოპოზიუციური ძალა;

-         მიმაჩნია, რომ დღევანდელი პარლამენტი და მთავრობა ზუსტად ასახავს საქართველოს საზოგადოებას, ანუ ის არის წარმომადგენლობითი, ხალხის ანარეკლი;


დამატებით, მინდა ვთქვა, რომ რამდენადაც მე არ მომწონს დღევანდელი სიტუაცია საქართველოში, ალაბათ ასე სჯობია და უკეთესია, ვინაიდან საზოგადოების ჩამოყალიბება, გარდაქმნა და ცვლილება (განვითარება თუ რეგრესი) ხდება ქვემოდან ზემოთ და არა ისე როგორც ხდებოდა 2004-2012 წლებში, ანუ ზემოდან ქვემოთ. ეს გრძელვადიან პერსპექტივაში რას მოიტანს მე არ ვიცი მაგრამ, ნებისმიერი ცვლილება (პროგრესული თუ რეგრესული) იქნება ინსტიტუციონალური და საზოგადოების მიერ გათავისებული - ის იქნება ამ ცვლილებების და იდენტიფიკაციის ავტორი, მესაკუთრე და უფრო მეტ პატივს სცემს მას მომავალში. როგორც აღმოჩნდა და გაირკვა, იდენტიფიკაციისა და სახელმწიფოებრიობის ჩამოყალიბების დაჩქარება შეუძლებელია და ამას დრო, მოთმინება და მტკივნეული პროცესების გავლა სჭირდება.

და ბოლოს, რაც არ უნდა მაწუხებდეს და მანაღვლებდეს დღეს საქართველოში მიმდინარე ყველა პოლიტიკური პროცესი და შეიძლება ჩემი მოკრძალებული აზრი და პოზიცია მქონდეს თითქმის ყველა საკითხზე, გადავწყვიტე ჩემი აზრი საჯარო სივრცეში გამოვთქვა მხოლოდ რამოდენიმე საკითხზე. თავს შევიზღუდავ მხოლოდ იმ საკითხებით, რომლებიც მე პირადად მიმაჩნია არის ყველაზე მთავარი და სასიცოცხლო სახელმწიფოებრიობისათვის (მათ შორის ქვემოთ ჩამოთვლილ საკითხებში ბოლო საკითხი). აგრეთვე, შემოვიფარგლები იმ საკითხებით, რომლებიც სხვა საკითხებზე უფრო მაინტერესებს, მესმის, მაქვს რაღაც გამოცდილება, ცოდნა და კომპეტენცია:
-         სახელმწიფოსა და რელიგიის გამიჯვნა, ანუ სეკულარიზმი;
-         რუსეთის საკითხი;
-         კოპნფლიქტებისა და იძულებით გადაადგილებულ პირთა საკითხი;
-         ევრო-ატლანტიკური ინტეგრაცია;
-         საიმიგრაციო და ლტოლვილთა საკითხები;
-         კანაფის რეგულირება.

ვისაც არ დაგეზარათ და აქამდე ჩამოიკითხეთ, დიდი მალობა. თუმცა არ მესმის რატომ უნდა იყოს თქვენთვის საინტერესო ჩემი პოზიცია და განწყობები. მე ეს უფრო ჩემთვის დავწერე.

"Bow down low..."

"Bow down low..."

31 May 2013 at 09:51
A lot has been said on the “innovative and rather creative” approach to Russia by the Georgian authorities by more important, relevant, knowledgeable and concerned people than me.

Let’s recall that the new approach (Georgian Restarts policy) was declared to be:
-          toning down the rhetoric;
-           softening pressure on Russia through international community at multi-lateral as well as intergovernmental institutions and forums;
-          de-prioritizing advocacy and lobby efforts with the states on the non-recognition of Abkhazia and South Ossetia;
-          opening parallel to Geneva Talks communication and negotiation channel with Russia;
-          focusing and prioritizing cultural, humanitarian and economic issues during the discussions with Russia, rather than highlighting de-occupation and compliance with the 2008 6-point agreement;

As a result, the rhetoric was toned down to the point that it may now require tuning it back up a bit. Evidence to this is a “surprise” expressed by the Prime Minister and the Minister of Foreign Affairs over the unprecedented as well as unreciprocated “reverences” and “good will gestures” made recently towards Russia by Georgia: hey, Mr. Putin, we bowed down to you, low enough to almost taste your dirty bollocks and instead of allowing us to suck on them you slapped us with your dick in our face. That’s not cool, man.

Statements by the new Government officials have become submissive, offering concessions to the Russia’s long-standing demands e.g. revision of the law on occupation, weakening of the lobby and advocacy groups with the western countries, offering apologies to a mid-ranking Russian official by more senior Georgian officials, referring to Putin as a wise man, refusal to boycott Sochi Olympics, questioning the Kars rail corridor, discussions on the Abkhazian rail corridor, consideration of purchasing more gas from Russia, etc. They can have it all – just keep them calm and happy. As long as few guys can sell few bottles of mineral water and wine there and as long as 40-year old Georgian virgin men can have their first sex and as long as 60-year old perverts can get 18-year-old women in Moscow we could call Georgia as a governorate, why not? We love and value parties, good (sick) times more than freedom, independence, our culture, identity and our children’s future. You know, like people, nations are different too, so that’s us – please keep your judgments and stereotypes to yourself, you bloody civilized western world.

The key multi-lateral and intergovernmental channels as well as bilateral lobby forums have always been the UN, US Congress, State Department and various European legislative and executive institutions. While in the past the Russo-Georgian issue was among the top agenda points, now it has dropped down to the bottom of it, just like the national pride is in the middle of a free fall. The logic is very simple: if the Georgians are not concerned about their state, why should we be? You’re damn right, Uncle Sam.

Opening a parallel communication and negotiation channel has inevitably undermined the Geneva Talks. During an international conflict and occupation political and security issues cannot be delineated from the economic, cultural and humanitarian issues and other way round: economic, humanitarian and cultural issues cannot be discussed aside from the political and security framework. Nevertheless, the new Government has launched several cultural and economic initiatives without addressing the security and political context. As a result and in the process Georgia had to offer even more concessions and adopt a very submissive posture, allowing Russia to gain the momentum and advance its agenda e.g. gain and occupy more territories so that Russia is in better position during the negotiations. Russia has put its dick deeper in to the Georgian arse and every millimetre it is persuaded (by the West) to pull it back (it hurts too much, man, take it gentle, please) will be considered as a big favour to the Georgians. Thanks - that will be a relief for the Georgians.

To me the new Government and the Parliament are either incompetent, or it cannot withstand the Russian pressure and think that it cannot react/behave differently hoping for a break and better momentum in the future (they are short-sighted), or they are intentionally implementing the policies suggested by Russia. Either way, the current relationship between Russia and Georgia can be termed as deep arse submissive doggie style.


... Russia has an elaborate plan and clearly defined objectives in South Caucasus, particularly towards Georgia. Attainment of the objectives is crafted in consistency and persistency irrespective of the leadership and/or type of governance Russia had since later 18th century. It is in innate, call it an instinct or behaviour that Russia will always have a plan for acquiring as much influences in Georgia as possible: be it politics, military, security, economic or social sector Russia will always want to have control or a strong leverage in Georgia. If it’s a given then you would presume that Georgia has a counter-plan, matching the Russian plan equally, at least, in consistency and persistency. I am not sure of the existence of such long-term plan, but whatever directives exist on this topic have everything in them except for consistency and persistency. 

Having no clear security and defence strategy that is consistent and persistently pursued, coupled with the theocracy being in full position of challenging the constitution and secular governance, Georgia is nowhere near to the European concept and definition of an independent nation and a state. Country where the clergy, religious and traditional extremism can dominate the public opinion is in big trouble, if it has any, whatsoever at all, aspirations to being a dignified member of the modern global community.

Sadly, the Russian aspect and the Georgian Church element of Georgian politics are very much inter-linked. They are two, the biggest threats to the Georgian nation and state. To me, Russia and the Georgian Church are the two strongest villains of all the villains - sooner the Georgian public begins challenging them is better, again for the Georgians sake.

ქართველო ქალებო

ქართველო ქალებო, რატომ აძლევთ ყლეებს, ხეპრეებს, ტვინგაყინულებს და ხიხოებს?!

7 April 2013 at 15:00
ეს შეიძლება რადიკალურად ჟღერდეს, თუმცა მე მიმაჩნია,რომ საქართველოში საზოგადოების სიბნელე, უვიცობა, ფუნდამენტალური კონსერვატიზმი დაალტერნატიული აზროვნებისა და ქცევების შეუნდობლობა ქალების ბრალია და ამის გამოსწორება მხოლოდ მათ შეუძლიათ. მე ამას სერიოზულად ვამბობ.

ის, თუ ქალი მორჩილი, მამაკაცისადმი დაქვემდებარებულისაზოგადოების სეგმენტი იქნება, თუ იგი იქნება თანასწორუფლებიანი ადამიანი ეს ქალზეა დამოკიდებული... რასაც მამაკაცი ყოველთვის ხელს შეუშლის და შეეწინააღმდეგება, რა თქმა უნდა.

ქალი, ან ის საზოგადოება სადაც ქალი ეთანხმება და ხელსუწყობს იმას, რომ „შარვლიანი ქალი უფალს სძაგს“, რომ ქალი თავსაფრის გარეშე ეკლესიაში არ უნდა შედიოდეს, რომ ქალს არ შეიძლება ინტიმური ურთიერთობები ჰქონდეს გათხოვებამდე, რომ მოკლე კაბა ცოდვაა, რომ მაკიაჟი საშინელება, რომ ცოლმა ქმარს უნდა დაუჯეროს, რომ ქალის ადგილი სამზარეულოშია, იმ ქალს და იმ საზოგადოებას მამაკაცი ვერ გამოასწორებს, რადგან ამას თვითონ ქალი ეთანხმება, ამას ხელს უწყობს და მამაკაცს კი ეს წყობა აწყობს.

ჯერ ქალმა უნდა სცეს თავის თავს პატივი, რომ მამაკაცმა სცეს მას პატივი. მე ვერ ვხვდები და ვერ ვიგებ იმ ქალებისა, რომლებიც  მამაკაცებს (მათ შორის ქმრებს) და მღვდლებს აძლევენიმის უფლებას, რომ მათ თავზე მოახვიონ მათი ქცევის ნორმები, ჩაერიონ მათ ინტიმურ დაპირად ცხოვრებაში, ჩაცმულობაში, თვითგამოხატვაში. რატომ, რატომ? თქვენთვითონ შესაბამისი ტვინი, აზროვნება, განათლება არა გაქვთ, რომ თქვენივე ცხოვრება თქვენთვითონვე განსაზღვროთ? თუ გგონიათ, რომ ქალი მამაკაცის საკუთრებაა? თუ იგი მამაკაცის „შინაური მოთვინიერებული ცხოველია“, რომელიც მას უნდა ემსახუროს? „პატრონი“ გჭირდებათ? თუ, თქვენ ყმები ხართდა ბატონს ეძებთ?

ქალების ემანსიპაცია ხელს უწყობს არა მარტო ქალების უფლებების დაცვასა და გენდერულ თანასწორობას, ის საზოგადოებას (მათ შორის მამაკაცებს) ეხმარება, რომ შეითვისოს და მიიღოს ალტერნატიული, თანამედროვე, აქამდე უჩვეულო სტანდარტები, ღირებულებები, ქცევის ნორმები, ინოვაცია და კრეატიულობა  - ამას ჰქვია საზოგადოების განვითარება.

ქალი ყოველთვის, ყველა საზოგადოებაში იყო მამაკაცის შთაგონების, მუზის, ენერგიის წყარო და მამოძრავებელი ძალა (inspiration and drive). ქალს შეუძლია მამაკაცის ქცევები წაახალისოს, ან დაგმოს (encourage or discourage). ქვეცნობიერად მამაკაცი ამას ექვემდებარება, შესაბამისად სწავლობს და იცვლის მოქცევისადა აზროვნების მანერასა და ნორმებს. ეს ხომ ელემენტარულია, თუ არა? რომელიმე ქალი ამაში არ დამეთანხმება?

დიახ, მე მგონია, რომ საზოგადოების განვითარება ქალებზეა დამოკიდებული. მამაკაცი, პატრიარქატულ საზოგადოებაში ყოველთვის შეეცდება (თუნდაც ქვეცნობიერად), რომ შეინარჩუნოს სტატუს ქვო ვინაიდან ეს მის ზემდგომ და მართველ როლს, ძალაუფლებასადა სტატუსს ამყარებს - ბუნებრივია, რომ მისგან ამ სისტემის შეცვლის ინიციატივა ვერ წამოვა. ისიც ვიცით, რომ ქალს ძალიან დიდი გავლენა შეიძლება ჰქონდეს მამაკაცზე, მის ქცევაზე, მის აზროვნებაზე - ეს ნორმალურია და ქალების მიერ მამაკაცებზე გავლენის მოხდენის ტექნიკებსა და მეთოდებზე აღარ შევჩერდები: მამაკაცი ყოველთვის ცდილობს და ილტვის იმისაკენ, რომ იგი იყოს ქალის მიერ აღიარებული, პატივცემული, და შეყვარებული, რომ მანს მისცეს, მისი გენი გაამრავლოს - ანუ, მან მას უნდა მისცეს, მან იგი უნდა აირჩიოს, ამას კი დამსახურება სჭირდება. ამას ვიწროდ (ანუ მხოლოდ სექსუალურ და რეპროდუქციულ კონტექსტში) ნუ გაიგებთ, რადგან ამ ქცევის ნორმებს უფრო ფართე სოციალურ-ანთროპოლოგიური მიზეზები და მიზნებიც აქვს.

ბევრ კულტურებში და ქვეყნებში ქალისა და სექსის აღქმადა მათდამი მიდგომა გასაზღვრავს საზოგადოების ლიბერალურობის დონეს. კონსერვატორულ საზოგადოებებში (როგორიცაა მაგალითად საქართველო), ამ დამოკიდებულებებს განსაზღვრავს მამაკაცი. ამაში მე ვერ ვხედავ ლოგიკას რადგან, როგორ შეიძლება მამაკაცმა განსაზღვროს ქალების როლი, ან სექსის ნორმები? ყველამ თავისი როლი თვითონ არ უნდა განსაზღვროს?! ან, თუ სექსში ორი მხარე მონაწილეობს, სულ ცოტა ორივეს გადასაწყვეტია იგი როგორი იქნება - არა?

დასკვნა იმაშია, რომ ცვლილებები და განვითარების ინიციატივა ქალებისგან უნდა წამოვიდეს ინტიმური, ყოველდღიური, ოჯახური და საზოგადოებრივი ცხოვრებისას, იმისათვის რომ ის ფუნდამენტალური ღირებულებები შეიცვალოს ან გადაიხედოს, რომლებიც მამაკაცს ამდენ ძალაუფლებას აძლევს, რაც თავისთავად სტატუს ქვოს შენარჩუნებისაკენ არის მიმართული.

ეხლა კი თქვენ აირჩიეთ, გინდათ თუ არა იყოთ პასიური, მორჩილი და მოსამსახურე სქესი, თუ გინდათ რომ იყოთ სრულუფლებიანი, სრულფასოვანი, პროდუქტიული და აქტიური ადამიანები, რომლებიც თანაბრად იღებენ მონაწილეობას საზოგადოების, მის ღირებულებების, ქცევის ნორმებისა და ცხოვრების სტილის განსაზღვრაში. ამისათვის, ჯერ იმით დაიწყეთ, რომ კარგად დაფიქრდით და კარგად განსაზღვრეთ ვის, როდის, რა ფორმით და რა სიხშირით აძლევთ.  

One of these days

One of these days

3 April 2013 at 12:14
07:30am– Pink Floyd’s Time on my mobile phone alerts me that I need to wake up and that the new day has officially begun. Its lyrics reinforce the message to me that I can’t waste any time and that I have to drag my ass in to the shower.

08:15am – all dressed up, still dosing I climb down the stairs of the old Soviet block building – can’t be bothered to wait for the stinky elevator: nothing ruins a day more than a bad smell in the morning. On the way down some random people appear from the flats i.e. neighbors. I greet them but can’t remember if I do that in Georgian, English, Russian or Uzbek.  Probably in that orders as I descend from the 5th floor to the ground floor I gradually leave my dreams and come closer to the reality.I step out of the entrance and… Good morning Tashkent!
In the sunshine I stroll clumsily in the beautiful alley of the trees (don’t ask me what type,probably one of those complex Latin names the scientists love to use to sound very intellectual), densely parked old Russian cars and locally manufactured miniature GM minis.

08:25am – Promised land! Mecca! After 10 minutes’ walk I land in a French cafe called “Bon”. Bonjour, Rovshan! (Rovshan is a young Uzbek waiter here and I obviously say “Salam”rather than bonjour). Rovshan already knows what exactly and desperately I need to come to terms with the reality as I have explained this to him multiple times in Georgian (it is my preferred language early in the morning as its sound perfectly depicts my feelings in this part of the day): espresso (double in terms of quantity as well as the strength), quiche Lorraine and a cold glass of water. I take a cigarette for desert and pay to Rovshan: 14,000 Soms (est. US$ 5).

08:45am - I grab a minuscule sized, locally manufactured GM car to take me to the office. Taxi drivers are always curious to know where I am from. At this stage (after espresso) my morning switches to its English section… it is usually accompanied by a wide and confused smile on the taxi driver’s face… America? English? I usually say, no –Chechen! The smile disappears and fades with the wind blowing from the window of the car.

08:55am – As Ipay to the taxi driver 3,000 or 4,000 Soms (US$ 2) I am quite ready to switch to the Russian and I greet the security guards at the office gates. I go through the metal gates, cameras, double metal doors, clicking and beeping sounds of electric locks, signing in the book, collect the keys, open the doors,flip the laptop, press the start button, hang the backpack and the jacket – I amin my room ready to start cooking.

10:00am – I realize that I ran out of cash, so I call our chief security guard who has the connections on the local semi-illegal, semi-legal, in-principle-prohibited market. I give him US$ 600 and in 30 minutes a mysterious currency trader arrives and the guard returns to my room  with a huge bundle of Soms (local currency),total 1,650,000 in 500-Som notes. Yes, I have to count 3,300 of them and it weighs couple of kilograms. Package size is 30X40X20cm.I stick the package in to my backpack and I realize that it has become way too heavy:in such moments a feeling, commonly and widely spread among the human female spices overtakes and overwhelms me – I need to spend it ASAP, on anything, just anything juts to get rid of this weight.

13:00 – After manufacturing,processing, marketing and selling as well as buying tones of emails, phone calls and signatures, I decide to take a walk outside and grab something to nibble on. Not that I am hungry, it’s just everyone, literary the entire country is having lunch so if I don’t do the same I, kind of, stand out… they will say who is this odd Chechen?! Ops, sorry by now they all know I am a Georgian. So, “if you go to Rome you have to behave like a Roman” and I enter Laghmannaya! If you don’t know what is Laghman, look it up in Google – local traditional soup. Pretty nice if it’s cooked well. This time I take Shurpa (another local soup), Samsa (local pastry with meat) and a glass of Coke.  I pay 10,000 Soms. See you tomorrow and I release a burp of relief.

15:00 – Driver arrives and I head to the main building to attend the meeting. Handshakes, greetings, artificial and at times superficial smiles… occasionally idiotic smiles, a bit of fuss,flip-flapping laptops, Ipads, hanging jackets on the chairs, short formal skirts, knock-knocking the high heels, chairman arrives and the meeting begins.To cut the long story short, what I captured at the meeting was that we have to closely coordinate our efforts to improve communication on the global issues,in line with the MDGs and the national priorities. The Joint Task Force was tasked to decide on the establishment of a committee on the coordination issues,which in turn shall set up sub-committees on the sectoral coordination issues.Decision on the decision will have to be made decisively (I remember I heard applause when this was suggested) and the priorities shall be kept in focus. While I was doodling a dosing gentleman next to me looked over my shoulder and asked: ar u artist? in a very distinct Russian accent. I said no, just a scientist, I am conducting a psychological research? Look,if you’d like, I can pretend that I have understood all this shit at the meeting,but I didn't  So, I head back to my oven in my tiny room with my laptop, which opens up only a part of the entire world as many websites here are blocked by…whoever, who cares.

18:00 – I pack up, close down Windows,close my laptop, put on my jacket, mount my backpack on my shoulder, turn off the lights, lock the door, hand in the keys, log my departure time… click, beep,buzz, passed the gates and I am out. I take a walk to the main road, pass by few restaurants, Israeli fortified embassy, couple of drunk guys, catch taxi and in 10 minutes I am in front of the same old Soviet building where everything began this morning. This time I take a big breath, step in to the stinky elevator and ascend to the 5th floor.

 19:00– I turn on the TV, plug USB modem in to my laptop and begin changing TVchannels (norbulating) in a hope to find or come across an English channel – I miss BBC World and BBC Knowledge, Nik Gowing, Zeinab Badawi, Stephen Sackur, Jeremy Clarkson… Instead I go through few Uzbek and tens of Russian channels: Karakalpakstanacquired new harvesters, president met him, president received them, anti-corruption committee had a meeting, ministry of culture had a conference, Putin said this,Medvedev said that, BRICS will dominate the world economy, MChS (Russian Emergency Services) is doing this, FSB (former KGB) has done that, MVD(Ministry of Interior) has captured them, Tabakov has anniversary, Pugachevahas periods (still), Kirkorov has a son, Gazmanov loves extreme sports, Siutkinwas awarded, Liube has concerts in one-of-the-grads, Duma ruled on the trafficlights, Jirinovski has no alternative, Berezobski sent an apologetic letter toPutin two months ago,  GAI (traffic police)has new regulations on the heavy duty vehicles, reforms in the Far East Region,Vladivostok is freezing, subsidized air-transport among smaller regions promisesthe travel boom in Russia, Zenit against Dinamo, old Soviet black and white films about the partisans, documentary about the World War the 2nd, “critical”review of the Soviet times, American interventions in Korean and Vietnamesewars… Stop! Stoooop! Enough! Let’s get out.

21:00 – Put on the shoes, lock the door, climb down, take taxi arrive to the Irish pub. Some resemblance of other world, the world that doesn't seem to exist when you live here. A pint, a burger, chit-chat in English – feel much better.

23:30 – head back,get on the laptop, make few nasty comments on the FB (fucking stupid Georgians!)… When you click a button to connect to the Internet it makes the sound of a car engine when you start a car (I couldn't mute it, it doesn't have such option, so every time I log on to Internet it goes brmmvvvvvv, brmbvvvvv). This sound demonstrates how Internet works here.

00:30 - time to sleep, to start it all over again tomorrow with the Pink Floyd’s tunes. Well then, not too bad at all, can be worth. Good night.