„... ამ პერიოდში კი ისეთ ქვეყანას როგორიც არის საქართველო, მისი ეკონომიკის, განლაგებისა და რუსეთის ინტერესების გათვალისწინებით სამხრეთ კავკასიაში [საუბარი მძიმე გეოპოლიტიკურ ვითარებაზე იყო და მომავალ საფრთხეებზე], სჭირდება კ ო მ პ ე ტ ე ნ ტ უ რ ი მთავრობა და არა ის მთავრობა, რომელიც ბნელ ოთახში შავ კატას ეძებს, რომელიც იქ არ არის. (being in a dark room and looking for a black cat that isn't there, and shouting "I found it!"). ისევ სჯობს ჯერ შუქი აანთოთ და კატაც გამოჩნდება. მოდით საქმის გარჩევები 2018-ისთვის გადავდოთ, მაგისათვის ეხლა დრო არ არის, თუ ოდნავ მაინც პოლიტიკა გესმით. ასე მგონია, რომ საქართველოს ეხლანდელი მთავრობა can't see the forest for the trees და მე კი მგონია, რომ ხეზე უფრო მნიშვნელოვანი ეხლა ტყეა“
ეს დავწერე რამოდენიმე კვირის უკან. ჩემი მთავარი პოინთი აქ იყო ის (ბოლო აბზაცი ზემოთ), რომ რამდენადაც სააკაშვილს არ უნდა ჩაედინა კრიმინალური დანაშაულები (მაგ. გვირგვლიანი, თუნდაც ჟვანია, ლარი ბენზინის ფასში... რაც ჯერ სადაოა, ვარაუდებია და დაუმტკიცებელია), საერთაშორისო და გლობალური გადმოსახედიდან ეს მიკრო, უმნიშვნელო საკითხია დასავლეთის სახელმწიფოებისათვის. საქართველოს მთავრობავ და პარლამენტო, ეთანხმებით ამას თუ არა? იმას, რომ თქვენი ქილიკი და სააკაშვილის გასამართლების ოდისეა ძაააააააააააალიან პატარ საკითხია მსოფლიოს დიდი ქვეყნებისათვის.
სამწუხაროა თუ მიშამ ჩაიდინა კრიმინალი და თუ ეს მართა ასე მოხდა, და თუ შეგროვდა მტკიცებულებები (!) გასამართლდეს... სააკაშვილიც და სხვა ნაციონალური მოძრაობის წევრებიც. მაგრამ, მთავარია როდის. თან ეს მტკიოცებულებები არა გაქვთ, ბრალსაც ვერ უყენებთ და მთელს მსოფლიოში გაჰკივიხართ, რომ ის კრიმინალია - სულ ცოტა დებილები ხართ ვინაიდან თქვენივე თავის კომპრომიტირებას უკეთებთ და სჩანხართ სულელები მთელი მსოფლიოს მაშტაბით - გახსოვთ რომელიმე ქვეყანას ამდენი ეჭყიპინოს თავის ცუდ პრეზიდენტზე მანამ, სანამ მას ბრალი არ წაუყენეს? მე არა.
პოლიტიკური და დიპლომატიური გამჭრიახობა და პროფესიონალიზმი ზუსტად ამაში მდგომარეობს: to do the right thing the right moment, otherwise the right things become the wrong things and they backfire. As diplomats say, sometime the best thing to do it to do nothing.
ეხლა, და ეხლანდელი სიტუაციის გათვალისწინებით, როდესაც უფრო დიდი საკითხები დგას მსოფლიოში, წყდება უმნიშვნელოვანესი გეოპოლიტიკური საკითხები, როდესაც ევროპაც და ამერიკაც არ არიან კმაყოფილი, რომ ყოფილი ხელისუფლების ლიდერებს სასამართლოებზე არბენინებენ, კითხავენ, სვავენ ციხეში (ზოგს შეიძლება სამართლიანადაც, მაგრამ ამას ეხლა მნიშვნელობა არა აქვს). როდესაც საქართველოს მთავრობის ეს საქციელი ეჭვს იწვევს პროკურატურის უუნარობისა და არაპროფესიონალიზმის გამო, როდესაც მთავრობის ეს საქციელი, ნებით თუ უნებლიეთ, წყალს ასხავს დასავლეთის მტრის წისქვილზე და რუსეთს აძლევს დამატებით არგუმენტს დასავლეთის წინააღმდეგ, მთავრობის ასეთი საქციელი, სულ ცოტა, სიბეცეა, უუნარობა თუ არა მიზანმიმართული ქმედებები დასავლეთის წინააღმდეგ და რუსეთს სასარგებლოდ. ზუსტად ასე აღიქვამს ეხლა ამას დასავლეთი - მნიშვნელობა არა აქვს მთავრობა რას გულისხმობს თავის ქმედებებში ეხლა მნიშვნელობა უფორ აქვს იმას თუ ამას დასავლეთი და რუსეთი როგორ აღიქვავენ. ზოგადად, მნიშვნელობა არა აქვს რას ამბობ და რა მიზნით, მთავარია ნათქვამს სათქმელის ადრესატი როგორ აღიქვავს - კომინიკაციის მთავარი პრინციპი და წესი!!! ეს შეიძლება სამწუხაროა, მაგრამ ეს ასეა და მსოფლიო პოლიტიკა ასე იმართება - ვინ როგორ იგებს ნათქვამს და ქმედებებს.
ეხლა დასავლეთს სჭირდება მხარდაჭერა, მტკიცედ და უპირობოთ მასთან დგომა და თუ საჭიროა „ტყუილები უფრო დიდი სიკეთისათვის“ (შეგიძლიათ ამას დაარქვათ „სტრატეგიული მოთმენა“ ან „ტაქტიკური ტყუილი“), რომ ეს დაპირისპირება რუსეთთან მოიგოს.
არცერთი სახელმწიფო და არცერთ მთავრობა “სუფთა და მორალური“ არ არის (ვერ იქნება by definition as it is government!)- ყველას რაღაც ან ამორალური, არაკანონიერი გაკეთებული აქვს - ყველას, და ეს რეალობაა! ესნორმაა! აბა, გავახილეთ თვალები? ამერიკა ხალხს აწამებდა გუანტანამოში, აბუ გრეიბში, ხოცავს ბავშვებს დრონებით, იტაცებდა ხალხს, უსმენდა ყველას მათ შორის თავის პარტნიორებს და მეგობრებს და ა.შ. ამერიკის საზოგადოებას და მის პარტნიორებს ეს არ მოეწონათ და არც მოსწონთ, არიან გაბრაზებულები, თან ძალიან. მაგრამ, სახელმწიფოს სუვერენიტეტი და უფრო დიდი მიზნები საფრთხის ქვეშ არ დაუყენებიათ - ამერიკელ ხალხს (თავისი წარმომადგენლობით ორგანოთი) და მის პარტნიორებს ესმით საერთო და უფრო დიდი მიზანები, რომელიც შეიძლებოდა დაზიანებულიყო ან მთავრობის დათხოვნით, ან თანამდებობის პირების გასამართლებით. მათ ეს ჯერ (!) არ გააკეთეს, ვინაიდან უფრო მნიშვნელოვანი საკითხებია მისახედი და მერე ამისთვისაც მოიცლიან. აგერ, რუსეთზე სანქციები ძალიან დააზარალებს გერმანიისა ეკონომიკას და საფრთხის ქვეშ დააყენებს ენერგო-უსაფრთხოებას მთელს ევროპაში, მაგრამ ევროპა სანქციებს მაინც დააწესებს. ობამასთვის იმპიჩმენტის პროცედურები არ დაწყებულა მოსმენებისათვის, არც დრონებით, არალეგალურად დახოცილი ბავშვებისათვის გაუსამართებიათ CIA დირექტორი. თქვენთვითნ არ ამბობთ „რომის პაპზე უფრო კათოლიკები არ უნდა ვიყოთო“ - ხო და, ნუ იქნებით! სააკაშვილის გასამართლება „კვერცხია“, მისი ეხლა არ-გასამართლება კი „ქათამი“. კვერცხის გატეხვით ქათამი, რომ დაითრიოს საქართველომ, კმაყოფილი არ იქნებით? მე კი. ვინ ჩემი ფეხებია ერთი სააკაშვილი, რომ უფრო დიდი მიზნები მის გამო ჩაიშალოს?!
არ შეიძლება, რომ ეს არ ესმოდეს სახელმწიფოს მეთაურს ან პარლამენტს. რატომ არ შეიძლება, რომ სააკაშვილის დაკითხვამ ან გასამართლებამ (და კიდევ სხვა მსგავსმა საკითხებმა) მოითმინოს მანამდე სანამ სახელმწიფოს ეგზესტენციალური პრობლემა არ მოგვარდება (სანამ ნატოში და ევრო-კავშირში არ შევა), თუ ეს დაკითხვები და სასამართლოები ხელს უშლის და არ მოსწონს იმას ვინც ეს ეგზესტენციალური პრობლემა უნდა გადაჭრას... თუნდაც მისი ეს მოთხოვნა, ჯანდაბას, უსამართლო იყოს. თუ ეს გესმის და მაინც აკეთებ, მაშინ ეს არაკომპეტენტურობა კი არ არის, არამედ მიზანმიმართული, დაგეგმილი ქმედებებია სახელმწიფოს წინააღმდეგ.
მსოფლიოში არსებობს და თითქმის ყველა ხელმძღვანელობს შემდეგი პრინციპით პრობლემებისა და მიზნების კლასიფიკაციის დროს და სამუშაო გეგმის შემუშავებისას. მე ვურჩევ მთავრობას და პარლამენტს გაეცნოს ამ ელემენტარული და ძალიან პრაქტიკულ „ხელსაწყოს“ რომლეიც მსოფლიოს რაციონალურ ნაწილს ეხმარება პრიორიტეტების განსაზღვრაში:
Urgent – important: ასეთ საკითები არ იცდის და მათ ყველაზე მეტი რესურსი უნდა დაეთმოს ეხლავე, გადაუდებლად. მაგ. დასავლეთის კეთილგანწყობის მოპოვება, ნატოში და ევრო-კავშირში შესვლა, ენერგო და ეკონომიკური დამოუკიდებლობა...
Urgent - not important: ეს საკითხებიც ვერ მოიცდის, მაგრამ მნიშვნელოვანი არ არის. მაგ. ხვალინდელი ინოგურაციის მილოცვა ვიღაც აფრიკული სახლემწიფოს პრეზიდენტისათვის.
Not Urgent – important: ეს მოიცდის მაგრამ მნიშვნელოვანია. მაგ. სააკაშვილის, მერაბიშვილის, ჟვანიას საქმეების გამოძიება ე.წ. სამართლიანობის აღდგენა. სამართალი მგელი ხომ არ არის, ტყეში ხომ ვერ გაიქცევა (ალბათ, გეცნოთ რუსული ანდაზების სიბრძნე... ეს ხომ თქვენთვის მშობლიურია)
Not important - not urgent: ეს მოიცდის და მნიშვნელოვანიც არ არის. მაგ. აკვარიუმში წყლის გამოცვლა ზვიგენისათვის.
სხვაგან გაბრაზება და სირცხვილი სად გამოვხატო, ტო?! ისევ აქ ხო?! სხვაგან სად? მერე მეტყვიან რას გვაგინებო, რატომ აჯვავ საქართველოსო, მის საზოგადოებასო... დაგვანებე თავიო, თავისუფლად ვსუნთქავთო, ეხლა ასე სჯობიაო - ჰა, დანებებული მაქვს თავი, ჩემს თავს ველაპარაკები, ვპოსტავ ჩემთვის, არავის არ ვუზიარებ.. თურმე ნერვებს ვუშლი თვისუფლად მსუნთქავ ხალხს, რომლებიც 100-ჯერ ნაკლებ სამსახურსა და ფულს შოულობენ ეხლა ვიდრე იმ დედამოტყნული ნაცებისა და მიშას დროს, მაგრამ მაინც ჯერ ხმას არ იღებენ ამ მთავრობის წინააღმდეგ, მაინც „ქოცებს“ მისცემენ ხმას... თან თურმე ჩემი კრიტიკული გამონათქვამების რცხვენიათ თავის სხვა „ქოც და სოფლელ გუშნწინ შეძენილ მეგობრებთან“, მარტო იმიტომ, რომ ჩემი აზრების რაღაც ნაწილი ნაცებისა და მიშას „რიტორიკას“ ჰგავს.
ხო და, რადგან ისევ ჩემს თავს ველაპარაკები, მე ასე ვიტყოდი:
მოვუტყან საქართველოს უვიცი, გოიმი, რეტროგადი და მარიონეტი პრემიერი (რომელსაც დასავლელობის არაფერი არ ეტყობა და ვინც ამას ვერ ხედავს ჩემს თვალში ყლეა!), რომელიც უსიტყვოდ ემორჩილება აბსოლუტურად დებილ ადამიანს, რომელსაც პოლიტიკა არა თუ ობიექტურად არ ესმის, არამედ ის თავად ამას აღიარებს... მაგრამ მაინც მას უჯერებენ.
ზემოდან მოვუტყან საქართველოს ულტრა-დებილი საგარეო საქმეთა მინისტრი, რომელმაც საერთაშორისო ურთიერთობებზე, პოლიტიკაზე და დიპლომატიაზე იმაზე ნაკლები ესმის ვიდრე ყავის მომდუღებელ მდივანს თურქეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროში.
პარლამენტი და მთავრობა ეხლა ეკუთვნის გაუნათლებელ და არაკომპეტენტურ პროვინციალებს, რომლებიც „ვითომდა მაგარმა ქალაქელმა გოგო-ბიჭებმა“ მოიყვანეს ხელისუფლებაში და დღესაც მათ აძლევენ ხმას ისე, რომ ხელიც არ აუკანკალდებათ... ბოსელია, ვოლსკი, ღარიბაშვილი, საგანელიძე, ხადური, მარგველაშვილი, პეტრიაშვილი, კალაძე, ზაქარეიშვილი, ნარმანია, ოდიშარია, დარახველიძე, ფანჯიკიძე, ფიფია, ჭიკაიძე, სუბარი, ახალაია, ჯაჭვლიანი, თამაზაშვილი... ეს რაც მე ეხლა უცებ გამახსენდა. ეს არის სახელმწიფოს სახე? სულ გამოყლევდით, ტო?! რას აკეთებთ?! შიგ ხომ არა გაქვთ?! „ფონს მაინც გავალთ“ მიდგომა ვეღარ იმუშავებს იმიტომ, რომ ეს ფონი ვიწროა და ამ ფონს სხვა (უფრო მნიშვნელოვან) ქვეყნებთან ერთად გავდივართ.. ცოტა მარჯვნივ, ცოტა მარცხნივ და წაგიღებთ მდინარე. მოგსტყვნიათ პატრონი!
ეს დავწერე რამოდენიმე კვირის უკან. ჩემი მთავარი პოინთი აქ იყო ის (ბოლო აბზაცი ზემოთ), რომ რამდენადაც სააკაშვილს არ უნდა ჩაედინა კრიმინალური დანაშაულები (მაგ. გვირგვლიანი, თუნდაც ჟვანია, ლარი ბენზინის ფასში... რაც ჯერ სადაოა, ვარაუდებია და დაუმტკიცებელია), საერთაშორისო და გლობალური გადმოსახედიდან ეს მიკრო, უმნიშვნელო საკითხია დასავლეთის სახელმწიფოებისათვის. საქართველოს მთავრობავ და პარლამენტო, ეთანხმებით ამას თუ არა? იმას, რომ თქვენი ქილიკი და სააკაშვილის გასამართლების ოდისეა ძაააააააააააალიან პატარ საკითხია მსოფლიოს დიდი ქვეყნებისათვის.
სამწუხაროა თუ მიშამ ჩაიდინა კრიმინალი და თუ ეს მართა ასე მოხდა, და თუ შეგროვდა მტკიცებულებები (!) გასამართლდეს... სააკაშვილიც და სხვა ნაციონალური მოძრაობის წევრებიც. მაგრამ, მთავარია როდის. თან ეს მტკიოცებულებები არა გაქვთ, ბრალსაც ვერ უყენებთ და მთელს მსოფლიოში გაჰკივიხართ, რომ ის კრიმინალია - სულ ცოტა დებილები ხართ ვინაიდან თქვენივე თავის კომპრომიტირებას უკეთებთ და სჩანხართ სულელები მთელი მსოფლიოს მაშტაბით - გახსოვთ რომელიმე ქვეყანას ამდენი ეჭყიპინოს თავის ცუდ პრეზიდენტზე მანამ, სანამ მას ბრალი არ წაუყენეს? მე არა.
პოლიტიკური და დიპლომატიური გამჭრიახობა და პროფესიონალიზმი ზუსტად ამაში მდგომარეობს: to do the right thing the right moment, otherwise the right things become the wrong things and they backfire. As diplomats say, sometime the best thing to do it to do nothing.
ეხლა, და ეხლანდელი სიტუაციის გათვალისწინებით, როდესაც უფრო დიდი საკითხები დგას მსოფლიოში, წყდება უმნიშვნელოვანესი გეოპოლიტიკური საკითხები, როდესაც ევროპაც და ამერიკაც არ არიან კმაყოფილი, რომ ყოფილი ხელისუფლების ლიდერებს სასამართლოებზე არბენინებენ, კითხავენ, სვავენ ციხეში (ზოგს შეიძლება სამართლიანადაც, მაგრამ ამას ეხლა მნიშვნელობა არა აქვს). როდესაც საქართველოს მთავრობის ეს საქციელი ეჭვს იწვევს პროკურატურის უუნარობისა და არაპროფესიონალიზმის გამო, როდესაც მთავრობის ეს საქციელი, ნებით თუ უნებლიეთ, წყალს ასხავს დასავლეთის მტრის წისქვილზე და რუსეთს აძლევს დამატებით არგუმენტს დასავლეთის წინააღმდეგ, მთავრობის ასეთი საქციელი, სულ ცოტა, სიბეცეა, უუნარობა თუ არა მიზანმიმართული ქმედებები დასავლეთის წინააღმდეგ და რუსეთს სასარგებლოდ. ზუსტად ასე აღიქვამს ეხლა ამას დასავლეთი - მნიშვნელობა არა აქვს მთავრობა რას გულისხმობს თავის ქმედებებში ეხლა მნიშვნელობა უფორ აქვს იმას თუ ამას დასავლეთი და რუსეთი როგორ აღიქვავენ. ზოგადად, მნიშვნელობა არა აქვს რას ამბობ და რა მიზნით, მთავარია ნათქვამს სათქმელის ადრესატი როგორ აღიქვავს - კომინიკაციის მთავარი პრინციპი და წესი!!! ეს შეიძლება სამწუხაროა, მაგრამ ეს ასეა და მსოფლიო პოლიტიკა ასე იმართება - ვინ როგორ იგებს ნათქვამს და ქმედებებს.
ეხლა დასავლეთს სჭირდება მხარდაჭერა, მტკიცედ და უპირობოთ მასთან დგომა და თუ საჭიროა „ტყუილები უფრო დიდი სიკეთისათვის“ (შეგიძლიათ ამას დაარქვათ „სტრატეგიული მოთმენა“ ან „ტაქტიკური ტყუილი“), რომ ეს დაპირისპირება რუსეთთან მოიგოს.
არცერთი სახელმწიფო და არცერთ მთავრობა “სუფთა და მორალური“ არ არის (ვერ იქნება by definition as it is government!)- ყველას რაღაც ან ამორალური, არაკანონიერი გაკეთებული აქვს - ყველას, და ეს რეალობაა! ესნორმაა! აბა, გავახილეთ თვალები? ამერიკა ხალხს აწამებდა გუანტანამოში, აბუ გრეიბში, ხოცავს ბავშვებს დრონებით, იტაცებდა ხალხს, უსმენდა ყველას მათ შორის თავის პარტნიორებს და მეგობრებს და ა.შ. ამერიკის საზოგადოებას და მის პარტნიორებს ეს არ მოეწონათ და არც მოსწონთ, არიან გაბრაზებულები, თან ძალიან. მაგრამ, სახელმწიფოს სუვერენიტეტი და უფრო დიდი მიზნები საფრთხის ქვეშ არ დაუყენებიათ - ამერიკელ ხალხს (თავისი წარმომადგენლობით ორგანოთი) და მის პარტნიორებს ესმით საერთო და უფრო დიდი მიზანები, რომელიც შეიძლებოდა დაზიანებულიყო ან მთავრობის დათხოვნით, ან თანამდებობის პირების გასამართლებით. მათ ეს ჯერ (!) არ გააკეთეს, ვინაიდან უფრო მნიშვნელოვანი საკითხებია მისახედი და მერე ამისთვისაც მოიცლიან. აგერ, რუსეთზე სანქციები ძალიან დააზარალებს გერმანიისა ეკონომიკას და საფრთხის ქვეშ დააყენებს ენერგო-უსაფრთხოებას მთელს ევროპაში, მაგრამ ევროპა სანქციებს მაინც დააწესებს. ობამასთვის იმპიჩმენტის პროცედურები არ დაწყებულა მოსმენებისათვის, არც დრონებით, არალეგალურად დახოცილი ბავშვებისათვის გაუსამართებიათ CIA დირექტორი. თქვენთვითნ არ ამბობთ „რომის პაპზე უფრო კათოლიკები არ უნდა ვიყოთო“ - ხო და, ნუ იქნებით! სააკაშვილის გასამართლება „კვერცხია“, მისი ეხლა არ-გასამართლება კი „ქათამი“. კვერცხის გატეხვით ქათამი, რომ დაითრიოს საქართველომ, კმაყოფილი არ იქნებით? მე კი. ვინ ჩემი ფეხებია ერთი სააკაშვილი, რომ უფრო დიდი მიზნები მის გამო ჩაიშალოს?!
არ შეიძლება, რომ ეს არ ესმოდეს სახელმწიფოს მეთაურს ან პარლამენტს. რატომ არ შეიძლება, რომ სააკაშვილის დაკითხვამ ან გასამართლებამ (და კიდევ სხვა მსგავსმა საკითხებმა) მოითმინოს მანამდე სანამ სახელმწიფოს ეგზესტენციალური პრობლემა არ მოგვარდება (სანამ ნატოში და ევრო-კავშირში არ შევა), თუ ეს დაკითხვები და სასამართლოები ხელს უშლის და არ მოსწონს იმას ვინც ეს ეგზესტენციალური პრობლემა უნდა გადაჭრას... თუნდაც მისი ეს მოთხოვნა, ჯანდაბას, უსამართლო იყოს. თუ ეს გესმის და მაინც აკეთებ, მაშინ ეს არაკომპეტენტურობა კი არ არის, არამედ მიზანმიმართული, დაგეგმილი ქმედებებია სახელმწიფოს წინააღმდეგ.
მსოფლიოში არსებობს და თითქმის ყველა ხელმძღვანელობს შემდეგი პრინციპით პრობლემებისა და მიზნების კლასიფიკაციის დროს და სამუშაო გეგმის შემუშავებისას. მე ვურჩევ მთავრობას და პარლამენტს გაეცნოს ამ ელემენტარული და ძალიან პრაქტიკულ „ხელსაწყოს“ რომლეიც მსოფლიოს რაციონალურ ნაწილს ეხმარება პრიორიტეტების განსაზღვრაში:
Urgent – important: ასეთ საკითები არ იცდის და მათ ყველაზე მეტი რესურსი უნდა დაეთმოს ეხლავე, გადაუდებლად. მაგ. დასავლეთის კეთილგანწყობის მოპოვება, ნატოში და ევრო-კავშირში შესვლა, ენერგო და ეკონომიკური დამოუკიდებლობა...
Urgent - not important: ეს საკითხებიც ვერ მოიცდის, მაგრამ მნიშვნელოვანი არ არის. მაგ. ხვალინდელი ინოგურაციის მილოცვა ვიღაც აფრიკული სახლემწიფოს პრეზიდენტისათვის.
Not Urgent – important: ეს მოიცდის მაგრამ მნიშვნელოვანია. მაგ. სააკაშვილის, მერაბიშვილის, ჟვანიას საქმეების გამოძიება ე.წ. სამართლიანობის აღდგენა. სამართალი მგელი ხომ არ არის, ტყეში ხომ ვერ გაიქცევა (ალბათ, გეცნოთ რუსული ანდაზების სიბრძნე... ეს ხომ თქვენთვის მშობლიურია)
Not important - not urgent: ეს მოიცდის და მნიშვნელოვანიც არ არის. მაგ. აკვარიუმში წყლის გამოცვლა ზვიგენისათვის.
სხვაგან გაბრაზება და სირცხვილი სად გამოვხატო, ტო?! ისევ აქ ხო?! სხვაგან სად? მერე მეტყვიან რას გვაგინებო, რატომ აჯვავ საქართველოსო, მის საზოგადოებასო... დაგვანებე თავიო, თავისუფლად ვსუნთქავთო, ეხლა ასე სჯობიაო - ჰა, დანებებული მაქვს თავი, ჩემს თავს ველაპარაკები, ვპოსტავ ჩემთვის, არავის არ ვუზიარებ.. თურმე ნერვებს ვუშლი თვისუფლად მსუნთქავ ხალხს, რომლებიც 100-ჯერ ნაკლებ სამსახურსა და ფულს შოულობენ ეხლა ვიდრე იმ დედამოტყნული ნაცებისა და მიშას დროს, მაგრამ მაინც ჯერ ხმას არ იღებენ ამ მთავრობის წინააღმდეგ, მაინც „ქოცებს“ მისცემენ ხმას... თან თურმე ჩემი კრიტიკული გამონათქვამების რცხვენიათ თავის სხვა „ქოც და სოფლელ გუშნწინ შეძენილ მეგობრებთან“, მარტო იმიტომ, რომ ჩემი აზრების რაღაც ნაწილი ნაცებისა და მიშას „რიტორიკას“ ჰგავს.
ხო და, რადგან ისევ ჩემს თავს ველაპარაკები, მე ასე ვიტყოდი:
მოვუტყან საქართველოს უვიცი, გოიმი, რეტროგადი და მარიონეტი პრემიერი (რომელსაც დასავლელობის არაფერი არ ეტყობა და ვინც ამას ვერ ხედავს ჩემს თვალში ყლეა!), რომელიც უსიტყვოდ ემორჩილება აბსოლუტურად დებილ ადამიანს, რომელსაც პოლიტიკა არა თუ ობიექტურად არ ესმის, არამედ ის თავად ამას აღიარებს... მაგრამ მაინც მას უჯერებენ.
ზემოდან მოვუტყან საქართველოს ულტრა-დებილი საგარეო საქმეთა მინისტრი, რომელმაც საერთაშორისო ურთიერთობებზე, პოლიტიკაზე და დიპლომატიაზე იმაზე ნაკლები ესმის ვიდრე ყავის მომდუღებელ მდივანს თურქეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროში.
პარლამენტი და მთავრობა ეხლა ეკუთვნის გაუნათლებელ და არაკომპეტენტურ პროვინციალებს, რომლებიც „ვითომდა მაგარმა ქალაქელმა გოგო-ბიჭებმა“ მოიყვანეს ხელისუფლებაში და დღესაც მათ აძლევენ ხმას ისე, რომ ხელიც არ აუკანკალდებათ... ბოსელია, ვოლსკი, ღარიბაშვილი, საგანელიძე, ხადური, მარგველაშვილი, პეტრიაშვილი, კალაძე, ზაქარეიშვილი, ნარმანია, ოდიშარია, დარახველიძე, ფანჯიკიძე, ფიფია, ჭიკაიძე, სუბარი, ახალაია, ჯაჭვლიანი, თამაზაშვილი... ეს რაც მე ეხლა უცებ გამახსენდა. ეს არის სახელმწიფოს სახე? სულ გამოყლევდით, ტო?! რას აკეთებთ?! შიგ ხომ არა გაქვთ?! „ფონს მაინც გავალთ“ მიდგომა ვეღარ იმუშავებს იმიტომ, რომ ეს ფონი ვიწროა და ამ ფონს სხვა (უფრო მნიშვნელოვან) ქვეყნებთან ერთად გავდივართ.. ცოტა მარჯვნივ, ცოტა მარცხნივ და წაგიღებთ მდინარე. მოგსტყვნიათ პატრონი!
No comments:
Post a Comment